ชายหนุ่มผู้กลับจากสงครามในฐานะวีรบุรุษ ไม่มีใครรู้ว่าเขาต้องพบเจออะไรมาบ้าง มาอาสาตัวไปอยู่เฝ้าประภาคารในเกาะห่างไกลผู้คนคนเดียว เหมือนมาทำโทษตัวเอง
หญิงสาวท้องถิ่นผู้มีใจอารี หลงรักในตัวของเขา ต่างคนต่างมอบความรักที่ยิ่งใหญ่ให้กัน
ตัวแทนความรักของทั้งสองคือลูก ที่ต้องสูญเสียไปสองครั้งสองครา นำความเจ็บปวดมาให้ทั้งคู่
เรื่องราวชักนำเรื่องของความถูกต้อง และ ความรัก มาตัดกัน และ เขาต้องเลือก
สิ่งที่ชายหนุ่มต้องทำคือ เรื่องของความถูกต้อง ในขณะที่เมียผู้สูญเสียอยากได้เด็กน้อยผู้ติดมากับเรือที่น้ำพัดพามาเช้าฝั่งเอาไว้เป็นลูก
เรื่องราวสะเทือนใจมากมาย ทั้งกับคนรัก พ่อแม่ แม่ที่แท้จริง การรับโทษ การให้อภัย และ ท้ายสุด เมื่อรุ่นของหลานในรุ่นถัดมา มาเจอกันกับคนรุ่นแรกที่เป็นต้นเรื่อง
ทั้งภาพ ฉาก และ การเดินเรื่อง สร้างอารมณ์ร่วมได้มากมาย
น่าอิจฉาที่โปรดัคชั่นใหญ่ ๆ แบบนี้ ไม่สามารถทำให้เกิดได้ในบริบทเรื่องราวของประเทศชาติเรา
มันทำให้เห็นได้ว่า ความรักนั้น มันยิ่งใหญ่จริง ๆ และ ไม่มีใครบอกได้ว่า มันยิ่งใหญ่แค่ไหน…