Brain on Fire ใครจะรู้ว่าไม่ได้บ้า ?

ไปได้ยินคุณมาโนช พุฒตาลพูดถึงเรื่องนี้ ในการไลฟ์เรืองนักร้องดังฆ่าตัวตาย แกบอกว่าไม่มีใครรู้หรอกว่าเหตุผลที่แท้จริงน่ะคืออะไร และก้พูดถึงหนังเรื่องนี้ขึ้นมา

สาวน้อยสวยใส อารมณ์ดี กำลังมีอนาคตที่รุ่งโรจน์ ทำงานที่ตัวรัก และ มีแฟนหนุ่มที่คอยดูแลกัน

เธอป่วย ป่วยเป็นโรคที่ไม่มีคนเป็น อารมณ์ปรวนแปร คุ้มดีคุ้มร้าย ทั้ง ๆ ที่ใช้ชีวิตปรกติกับชาวเรานี่แหละ

การรักษาที่ทำได้ หมอทุกคนบอกว่า เธอไม่เป็นอะไร ปรกติดีทุกอย่าง และ ค่อนข้างจะฟันธงไปว่าเธออารมณ์ปรวนแปร ไบโพลาร์ และควรจะไปโรงพยาบาลโรคจิตแทน

พ่อและแม่ (แยกทาง)ต่อสู้เพื่อหาสาเหตุที่แท้จริงให้ได้ ว่าเธอเป็นอะไรกันแร่ อาการของเธอ ทั้งแว่วเสียงคน อยู่ในภวังค์คนเดียว เกือบจะเหม่อ แต่ไม่เชิง จัดการอารมณ์ไม่ได้ ไม่รู้อะไรควร ไม่ควร (คุ้นๆ ไหม ว่าเราอาจจะมีคนรอบข้างแบบนี้)

จนคุณหมอท่านหนึ่งวินิจฉัยว่าเธอเป็นอาการของภูมิแพ้ตัวเอง ร่างกายตนเองทำลายสมองส่วนขวาของตนเอง การที่เราเคยมีสมองขวา แล้วอยู่ดี ๆ มันไม่ทำงาน ทำให้เธอเป็นแบบนั้น หมอบอกว่า ร่างกายเธอกำลังทำลายสมองเธอ (ตามชื่อเรื่อง) และ โชคดี ที่มันสามารถรักษาได้ กลับมาได้ถึง ๙๐ เปอร์เซนต์

หมอมองเข้าไปในดวงตาของเธอแล้วบอกว่า “ฉันรู้ว่าเธออยู่ในนั้น เราจะรักษษมันไปด้วยกัน ขอให้เธอร่วมมือ”

มันคงเป็นปรากฏการณ์ที่เลวร้ายมาก ๆสำหรับคนเป็นโรคนี้ เจ็ดเดือนต่อมา เธอกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม เธอต้องเรียนรู้ทุกอย่างใหม่ เรียนการเป็นลูก เรียนรู้การมีแฟน และ เรียนรู้การทำงานที่เคยทำ ทุกอย่างใหม่หมด

หากคุณคิดว่าคนรอบข้างบางคนน้ารำคาญ ประสาท หรือ ไม่รุ้เรื่องรู้ราว อย่าเพิ่งตัดสินเชา ว่าเขาบ้า บางทีเขาอาจจะไม่ใช่ก็ได้

หลังจากที่เธอหายดี เธอเขียนหนังสือออกมา หนังสือเล่มนี้ ช่วยทำให้คนในโรคนี้ไม่ถูกวินิจฉัยผิดๆ ไปได้อีกหลายพันหลายหมื่นคน …